Stosunek osób otyłych do jedzenia oraz zmiany psychologiczne jakie zachodzą u pacjenta podczas stosowania diety...

Jaki jest stosunek osób otyłych i szczupłych do jedzenia, czy różni się on istotnie od siebie ? Jakie zmiany psychologiczne zachodzą u pacjenta podczas stosowania diety… ? 

Bardzo trudno jest ocenić, czy zachowania charakterystyczne dla osób z nadwagą są przyczyną czy skutkiem otyłości. Przyjmuje się że osoby otyłe jedzą przede wszystkim popołudniu i wieczorem, nie odczuwają natomiast głodu rano. Zwykle u tych pacjentów istnieje przekonanie, że jeżeli nie jedzą śniadania, to w ten sposób unikną jednego posiłku w ciągu dnia, a tym samym zjedzą mniej niż w zalecanej diecie. Niestety popołudniu apetyt wzrasta, a poranne braki zostają odrobione często z nadmiarem. 

Aby sprawdzić, w jaki sposób nadwaga wpływa na zmianę zachowania człowieka i czy w ogóle ma jakiś wpływ, Sims i wsp. eksperymentalnie wywołali otyłość u więźniów, którzy do badania zgłosili się dobrowolnie. Stwierdzono, że „nowo powstali otyli” nie wykazywali apetytu rano, natomiast wieczorem zgłaszali potrzebę jedzenia.

Inne badania skupiały się na wrażliwości smakowej, podatności na obecność i wygląd jedzenia, u badanych osób otyłych. Hashim i Van Itallie badali wrażliwość osób otyłych na smak jedzenia. Przez kilka miesięcy podawali swoim otyłym pacjentom słodkawą, nieapetyczną ciecz i nic poza tym do jedzenia. Pacjenci przyjmowali zaledwie kilkaset kcal dziennie. Przedtem, otrzymywali normalne posiłki szpitalne, zawierające optymalną ilość kcal. W ciągu kilku miesięcy kiedy mieli nieograniczony dostęp do podawanego „pokarmu” dramatycznie schudli- jedli mało ponieważ im nie smakowało. W tym samym czasie to samo jedzenie podawano grupie kontrolnej, która stanowiła osoby szczupłe. Osoby te spożywały podawany „pokarm” w ilości pokrywającej ich zapotrzebowanie energetyczne i nie schudły. W innym badaniu, w którym autorzy również badali wrażliwość osób otyłych na smak pożywienia, podawano lody (pod pretekstem badania wpływu jedzenia na koncentrację). Wyróżniono 3 grupy badane: otyli, nadmiernie chudzi i osoby o przeciętnej masie ciała. Podawano dwa rodzaje lodów: słodkie i gorzkie, aby uniknąć podejrzeń poinformowano badanych że są to lody o nowym interesującym smaku. Osoby otyłe okazały się być najbardziej wrażliwe na smak lodów, w tej właśnie grupie wystąpiła wyraźna równica w ilości spożytych lodów smacznych i niesmacznych, ale dodatkowo oba rodzaje lodów w tej grupie zostały zjedzone w większej ilości, w porównaniu do pozostałych dwóch badanych grup. Osoby otyłe okazały się być najbardziej zdecydowane, albo im smakowało albo nie. Jeśli im smakowało jadły bardzo dużo, a jeśli nie wówczas uznawały pokarm za rzecz „niejadalną”. Podsumowując smak potrawy może mieć dla osoby otyłej cechy włącznika (dobre= jem) lub wyłącznika (niedobre= nie jem).

W eksperymencie przeprowadzonym przez Nisbett’a, w którym osoby badane zapraszano po całym dniu różnych zajęć do pokoju jadalnego, aby zregenerować siły. Przed badanymi osobami stawiano talerz z 1 kanapką i informowano badanego, że jeżeli ma ochotę to więcej kanapek znajdzie obok w lodówce lub od razu pozostawiano półmisek z górą kanapek. Osoby badane pozostawiano same w pokoju, a następnie sprawdzano ile zjadły. Okazało się, że kiedy na stole znajdowała się tylko jedna kanapka, a po następne należało sięgnąć do lodówki, osoby otyłe zjadały znacząco mniej kanapek niż chude. Kiedy zaś stało przed badanymi dużo jedzenia, zjadały znacząco więcej niż osoby chude. Autor interpretując wyniki stwierdził, że widok i bliskość jedzenia mają na osobę otyłą silniejszy wpływ niż głód. W innym badaniu stwierdzono, że osoby otyłe prawie zawsze zjadają cały posiłek do końca i nie potrafią zostawić nic na talerzu, podczas gdy szczupli nie kończą jedzenia. Dodatkowo wykazano, że otyli jedzą więcej kiedy jedzenie jest jasno oświetlone , niż gdy pozostaje ono w cieniu.
W krajach gdzie otyłość jest powszechna, nie odnaleziono jeszcze łatwego sposobu zapobiegania otyłości. Wprowadzenie i trzymanie się zasad diety redukcyjnej jest trudne i wymaga od pacjenta dużej motywacji.
​
Obniżanie masy ciała sprawia osobom otyłym i z nadwagą sporo kłopotu. Można wyróżnić interesujące zmiany jakie zachodzą w zachowaniu się i w stanie emocjonalnym odchudzających się pacjentów. U niektórych może występować swojego rodzaju depresja wynikająca z podporządkowania się diecie. U innych pacjentów zaś wzrasta poczucie niepokoju, wrogości, skłonności paranoiczne, podniecenie seksualnym. Zwiększona irytacja, skupienie się na rozmiarach własnego ciała w połączeniu z wcześniej wymienionymi objawami nazwano „nerwicą częściowego głodowania”. Osoby które silnie przeżywały czas diety i miały niepokój oraz depresję, częściej powracały do wagi wyjściowej niż osoby które nie emocjonowały się wprowadzaniem diety. Często obniżenie masy ciała u tych pacjentów jest rozczarowaniem, ponieważ nowa sytuacja nie przynosi zmian, jakie oczekiwały.